Het Sieboldhuis heeft een rijke traditie in het tentoonstellen van Japans keramiek, prenten en schilderkunst. De fototentoonstelling Japans Naakt kwam binnen die traditie als een grote verrassing. Japans naakt wordt tenslotte al sinds de jaren zeventig niet meer in een puur artistiek-historische context gezien. Dat blijkt nu vooral aan de Westerse perceptie te liggen. De naakten in het Sieboldhuis verrassen vooral door naturalistische onschuld en dezelfde poëzie die ook de prenten en de schilderkunst tekent. De tentoonstelling laat de ontwikkelingen in de Japanse naaktfotografie zien vanaf de 19e eeuw tot vandaag. Vijfendertig fotografen, onder wie Araki Nobuyoshi, Moriyama Daido, Hosoe Eikoh, Izu Kenro en Honjo Koro tonen hun artistieke visie op het menselijk lichaam.
In Japan werd de uitvinding van de fotografie geapprecieerd als een kopie van de waarheid. Maar die waarheid was niet voor iedereen gelijk. Het land kreeg in toenemende mate te maken met Westers bezoek, dat een vraag naar typisch toeristische plaatjes van de hier gangbare clichés vol geisha’s, parapluutjes en de Fujijama creëerde. Zonder een foto van een half-ontklede geisha die in een fotostudio het Japanse badritueel simuleerde, kon je destijds niet thuiskomen. Om dit soort toeristisch-folkloristische voortellingen heen ontstond een commerciële foto-industrie. Begin 20e eeuw ontwikkelde de fotografie zich ook in Japan als kunstvorm. Foto’s kregen een soft-focus en werden gemanipuleerd zodat ze een schilderachtige uitstraling kregen, bijvoorbeeld in het werk van Nakayama Unto in de jaren ’20 en ’30.
In de jaren dertig werd er geëxperimenteerd met modernistische technieken en stromingen. De Nieuwe Zakelijkheid leidde tot Nieuwe Fotografie. Naakt werd als esthetisch object benaderd. Als tegenbeweging ontstond in dezelfde tijd het fotorealisme. Foto’s moesten het dagelijks leven en de Japanse tradities vastleggen, zoals zichtbaar is in het werk van Iwase Yoshiyuki (1904-2001). Hij portretteerde halfnaakte parelduiksters. Later ontstonden stromingen zoals sociaal-realistische fotografie en subjectieve en experimentele fotografie. De intuïtieve, korrelige en onscherpe foto’s van Moriyama Daido (1938) en het surrealistische en abstracte werk van Honjo Koro (1907-1995) laten dit zien. Linkboven Nude geisha cabinet Rechtsboven Past distance view in het Sieboldhuis Japans Het Sieboldhuis heeft een rijke traditie in het tentoonstellen van Japans keramiek, prenten en schilderkunst. De fototentoonstelling Japans Naakt kwam binnen die traditie als een grote verrassing.
De foto’s van de jongste generatie fotografen combineren nieuwe trends met verwijzingen naar het werk van de generaties voor hen. Zo richt Taichi Gondaira (1956) zijn camera op de klassieke schoonheid van het vrouwelijk lichaam. Hij eert daarin de verdwenen traditionele Japanse waarden en levenswijze. De emancipatie deed in de Japanse fotografie zijn intrede in het werk van jonge vrouwelijke fotografen als Sakiko Nomura (1967), Mayumi Hosokura (1979) en Momo Okabe (1981).